De prachtige tuin 't Goede Gevoel voorstellen hoeft eigenlijk niet meer want sinds hij in 2011 verkozen werd tot mooiste tuin van België verschenen er in de media al talrijke reportages en artikels over deze tuinparel van Griet en Michel in de Taxandriastraat in Westerlo.
Op 7 juli 2012 bezocht ik met een aantal leden van de Vlaamse Vasteplantenvereniging deze magnifieke tuin.
Hoe ontstond deze mooie tuin?
Na de aankoop, eind ‘96, van aanpalende grond verdubbelde de grondoppervlakte tot een omvang van 4000 m². Er werd besloten een volledig nieuwe tuin aan te leggen
Er werd zo snel mogelijk een groene buffer van hagen en heesters rond de tuin gecreëerd die er moest voor zorgen dat er geen inkijk meer was en die tevens moest dienen als achtergrond voor de eigenlijke beplanting van de tuin.
Rond het huis is de tuin vrij strak met veel hagen en structuren. Dat past ook perfect bij de moderne stijl van het huis. De tuin achter het huis werd een weerspiegeling van Griet en Michel's romantische zielen. Kleurrijke borders, slingerende paadjes, leuke terrassen en zithoekjes en een grote groep rozen van dezelfde kleur omkaderd door perfect geschoren buxuspartijen.
Toen ik in de tuin arriveerde was het licht nog vrij hard. Mooie tuinfoto's maak je best in de vroege ochtend of laat in de namiddag.
Je merkt dat ook aan de kleuren van de foto's. In de eerste reeks foto's zijn de kleuren nog vrij hard en niet echt mooi maar naarmate het later wordt en de bloemen in de borders gestreeld worden door een zacht avondlicht worden de kleuren intenser en fluweelzacht.
Ik heb die foto's die ik toen gemaakt heb dan ook opzettelijk achteraan in de reportage laten zitten. Toen bijna alle bezoekers de tuin verlaten hadden, daalde er een warme gloed over de tuin en werd ik plots geconfronteerd met 't goede gevoel waar Griet en Michel zo kunnen van genieten. In het warme avondlicht werden de pastelkleurige borders sublieme, romantische schilderijen. Een koppel tortelduifjes zat liefdevol te vrijen op de clematisobelisk, een schuwe merel landde kwetterend op de strakgeschoren buxushaag en Michel vlijde zich uitgeput neer op de goedzittende stoeltjes op het terras in de schaduw van de enorme boom. Een romantisch gevoel overviel me terwijl ik samen met een paar bezoekers, die er ook niet genoeg konden van krijgen, naar de magnifieke tuin tuurde. Eigenlijk was nu het moment aangebroken om aan een fotoreportage te beginnen maar toen ik de kleine vermoeide oogjes van Michel zag, besloot ik wijselijk mijn spullen in te pakken en hem alleen achter te laten in zijn kleine paradijs. Hij was duidelijk aan rusten toe. Hij had een zware dag van tuinbezoeken achter de rug en verdiende het om met zijn Griet nog wat na te genieten in hun geliefde tuin.