Op zaterdag 20 juni 2015 werd VVPV Limburg hartelijk ontvangen door Griet S’heeren in haar wondermooie tuin in Nieuwrode waar weelderige, kleurrijke Engelse borders op de 38 ingeschreven leden lagen te wachten. Tuinbeschrijving: Griets tuin is een lusthof van 25 are die elke vasteplantenliefhebber doet watertanden! Borders vol hebbedingen mooi gerangschikt op kleur in een tuin die opgebouwd is uit diverse kamers die gevuld zijn met vaste planten, grassen en heesters. Een lange oprit met strak gesnoeide zuilen en hagen leidt naar de mooie voortuin waarin links de ‘hot coloured’ border ligt en vóór het huis een mooi patroon van buxushaagjes gevuld met rozen, heesters en vaste planten in vooral witte en grijze kleuren . Een poortje in de haag rechts van het huis voert je links naar een mooie border langs het huis. Rechts leidt een graspad je tussen mooi van laag naar hoog opgebouwde borders met de mooiste kleurencombinaties naar de achtertuin. Dit pad eindigt in de fraaie beektuin, één van Griets nieuwste creaties. Een rozenboog loodst je dan links naar alweer prachtige borders tussen in vorm gesnoeide taxushagen en kegels die de ruggengraat vormen van dit tuingedeelte. Verderop nog meer borders bij een mooi geïntegreerde bank en een kruiden- en groentetuin met serre die ten dienste staan van Griets tweede hobby: kokkerellen. Onmiddellijk achter het huis ligt een groot terras waar het prettig toeven is langs de prachtige vijver. Dit tuingedeelte wordt door hagen, leibomen en een gazon gescheiden van de eerder beschreven achtertuin. Achter de creatie van elke tuin schuilt bijna altijd een lang verhaal. Zo is het huidige ontwerp van Griets tuin ook een werk van jaren geweest dat moeizaam en met veel vallen en opstaan tot stand is gekomen. Het is pas sinds zij een stresserende en tijdrovende job vaarwel zei om als tuinontwerpster aan de slag te gaan dat haar tuin uitgroeide tot het juweel dat we er te zien kregen. Hier volgt haar verhaal: De bordertuin met de vele vaste planten is stukje bij beetje ontstaan gedurende de 17 jaar dat we er nu wonen. Toen we in 1998 naar de Appelweg verhuisden was er alleen maar gazon, omdat we met twee jonge kinderen en een drukke job voor niets anders tijd hadden. De plantjes die ik uit mijn vorige tuin had meegebracht en ergens een plaatsje had gegeven, deden het absoluut niet goed. In de winter stonden ze in het water en in de zomer barstte de grond open. Kort na de aankoop van onze bouwgrond lieten we een boring uitvoeren en daaruit bleek dat die opgehoogd was met 1,5m grond waarin veel ijzerzandsteen zat die zo typisch is voor onze streek. Ik besefte toen niet echt welke gevolgen dit voor mijn tuin zou hebben en maakte plannen om mijn plantjes een betere toekomst te geven, want tuinieren was ondertussen immers een ontspanning geworden na de drukke werkdagen. Toen ik mijn verjaardagscadeau mocht kiezen, moest ik niet lang nadenken. Ik kreeg een budget om in een deel van de tuin 40 cm van de slechte grond te laten afgraven, de grond er onder te laten los maken en er een nieuwe laag goede tuingrond bovenop te laten plaatsen. We begonnen links achteraan en een 5 jaar later eindigden we rechts vooraan. Rondom het huis werd er niet aan het gazon geraakt en die grond werd dus ook niet verbeterd. Wel werden in het gazon enkele bolcatalpa’s in een piepklein plantgat gezet. Deze bomen werden mij aangeraden in ons plaatselijk tuincentrum en waren toen volop in de mode. Ik had geen enkele bomenkennis en dacht dat alle bomen ongeveer hetzelfde waren : groen in de zomer en kaal in de winter (behalve de lelijke dennenbomen) . Het ontwerp van de tuin in de verschillende kamers was een logisch gevolg van mijn verjaardagscadeaus, want telkens als er een stukje grond bewerkt was, kreeg het een andere bestemming en meestal een haag of afboording. Links achteraan kwam de groentetuin met het leifruit errond. Lapje nummer twee werd een bloemenborder omgeven door taxushagen. Het liep mis toen er rechts achteraan een bostuin gepland werd.... Ondertussen was het bomenbestand in mijn tuin al veel groter geworden en een Cercis, moerbei, een aantal Cornussen en twee sierappelboompjes werden aangeplant in grote plantgaten die verbeterd werden volgens de regels van de kunst. Buiten de twee Malussen zijn alle bomen na een paar jaren gestorven. Het werd snel duidelijk dat slechts 40 cm goede grond niet de ideale oplossing is voor bomen en dat het ruime plantgat een minivijvertje vormde in de winter met alle gevolgen vandien. De vele vrachtwagens met aanvulgrond hebben de grond zo erg vastgereden dat alle verbeteringswerken niet voldoende bleken. Nu pak ik het anders aan. In putten van ongeveer 1,8m diep, die gevuld worden met kiezel en zand doen de bomen het veel beter maar deze aanpak leverde ons in de familie wel de titel van ‘graaf en graaf-in’ van Nieuwrode op. Blijkbaar was ik dus voorbestemd om iets met vaste planten te gaan doen en stond het ook in de sterren geschreven dat ik iets voor VVPV zou gaan doen. Ondertussen, na een opleiding als tuinontwerper, begrijp ik heel goed waarom er ik nog nooit last gehad heb van een mol in mijn gazon. Nu probeer ik kleinere tuinbomen uit die niet diep wortelen en zet ze allemaal op een heuveltje. De tuinkamers zijn een beetje aangepast, nog steeds op kleur maar het aantal meters hagen vermindert elk jaar. Alleen hagen die tot de structuur bijdragen blijven bewaard. Minder strakke hagen en de aanplant van meer struiken gaan er hopelijk voor zorgen dat ik de volgende jaren minder last zal hebben van pijnlijke spieren. In de tuinen die ik ontwerp is er steeds meer vraag naar ‘onderhoudsvriendelijk’ waardoor mijn interesse in struiken en kleine bomen nog is toegenomen. Vele planten heb ik gekregen van tuinvrienden en als ik er voorbij loop, denk ik vaak aan de gulle gevers. De Hemerocallissen en Melianthus van Evarist Aerts, de planten die ik bij Laura Dingemans kocht, een roos van Ineke Greve, vele planten die ik van Maurice Vergote kreeg en vooral de planten en kennis van mijn tuinvriendin Ria Coenen zijn mij zeer dierbaar. Tuinieren en een tuin zijn dus zo veel meer dan gewoon maar iets creëren en erin wroeten… het is met tuinvrienden nieuwe planten of structuren ontdekken, ervaringen uitwisselen over planten en samen met hen uitzoeken voor welke grond ze al dan niet geschikt zijn. Een tuin is dus steeds in verandering en voor elk nieuw plantje moet er een plaats gezocht worden, die er bij niet meer is, waardoor ik ‘streng’ moet zijn en er dus een minder geliefde plant zal verdwijnen. Zelfs deze beperking is een toffe ervaring. VVPV Limburg dankt Griet en Geert voor de hartelijke ontvangst die ons te beurt viel en voor al het lekkers dat we toegeschoven kregen. De mooiste weergave van de foto's krijg je als je rechtsboven op SLIDESHOW klikt. Leden die niet graag hebben dat hun foto in deze reportage getoond wordt, sturen een mailtje naar [email protected]. De foto wordt dan onmiddellijk verwijderd.
