Home»Familie»Terugkeer van vader uit krijgsgevangenschap in Duitsland
Visitors 30
Modified 17-Dec-14
Created 16-Dec-14
0 photos
Een paar dagen geleden stuurde de Schot waarmee ik correspondeer me een aantal merkwaardige oude foto's uit de wereldgeschiedenis. Spontaan moest ik toen aan foto's denken waardoor ik al van in mijn jeugd gefascineerd wordt. Foto's die me telkens ik ze zie een traantje doen wegpinken en me doen terugdenken aan mijn mooie jeugd en de fijne familie waarin we mochten opgroeien. Onze va die op 14 februari 1941 terugkeerde uit krijgsgevangenschap. Dat moet toch een ongelooflijk mooie gebeurtenis geweest zijn! De thuiskomst van een vader en echtgenoot die bijna een jaar van huis weggeweest is. Hoe bang moet onze va geweest zijn in Duitsland en hoe ongerust moet ons moe al die tijd geweest zijn. Ons Mia die haar vader niet meer kende en weent. De onmetelijke vreugde van de familie die hem in de armen sluit. Zo mooi in beeld gebracht. Spijtig genoeg weten wij niet genoeg van wat onze va daar meemaakte en hoe ons moe dat gemis verwerkt heeft. Ze had uiteraard haar kinderen en haar familie die haar opvingen maar toch... Voor onze va moet het een verschrikking geweest zijn. Hij was lang niet zo sterk als ons moe.
Ik stuurde de foto's naar mijn nicht Mia Wijns en vertelde haar dat ik haar vader, nonkel Gerard heel dankbaar ben voor de foto's die hij toen gemaakt heeft. Er waren in die tijd heel weinig foto-amateurs. Hij moest zelf zijn films en foto's op een primitieve manier ontwikkelen. Voor mij was hij een kunstenaar. De manier waarop hij die vreugde- en verdriettaferelen in beeld gebracht heeft is geweldig. Hij zou een heel goede fotojournalist geweest zijn. Hij zal ook wel de drang gevoeld hebben om zijn schoonbroer in de armen te sluiten maar hij moet toen goed aangevoeld hebben dat hij dit absoluut voor het nageslacht op de gevoelige plaat moest vastleggen.
Mia schreef me dat alle verplaatsingen toen met de fiets gebeurden. Er was niemand die een auto had. De familie moet toen met de fiets van Geel en Oosterlo naar de Plein gekomen zijn. Weet er iemand hoe onze va van Duitsland naar huis gereisd is? Van waar is hij te voet naar huis gekomen? Waarom is niemand hem aan een trein- of tramstation gaan afhalen? Ik vermoed dat niemand van ons het weet. Spijtig dat we het ons moe niet meer kunnen vragen. Het enige wat wij nog hebben is wat nonkel Gerard ons nagelaten heeft. Het bewijst nogmaals dat fotografie en film een heel belangrijke rol spelen in het leven.
Category:
Subcategory:
Subcategory Detail:
Keywords: