Als ik vroeg in de ochtend bij het Sint-Jansbergklooster in Zelem arriveer, staat de deur van de Karthuizerzaal al open en word ik hartelijk begroet door eigenares Myriam Jamaers die nog even de hond uitlaat. De rust die beiden uitstralen, doet deugd en ik voel de nervositeit zo van me afglijden. Waarom zou ik me immers nog zorgen maken? Het bestuur en de vrijwilligers van regio Leuven en Limburg hebben alles de voorbije weken tot in de puntjes voorbereid. Als ik het binnenplein oploop, word ik overweldigd door de magische schoonheid van de kloostergebouwen die liggen te pronken in de prille ochtendzon. Het belooft een mooie ledendag te worden. Wat een fraaie locatie! Mijn nervositeit muteert in opwinding. Hoewel ik verblind word door het felle tegenlicht ontwaar ik in de verte toch Jef en Mady Sanen die op het nog bedauwde grasveld al druk in de weer zijn om de plaatsen voor de standhouders met koorden af te bakenen. Het geklop met de hamer op de piketten verbreekt de zalige ochtendstilte die nog tussen de gebouwen hangt en jaagt het spook van het klooster naar de krochten van het gebouw. Al gauw verschijnt ook Griet S’heeren ten tonele. In haar zog voert ze een peloton vrijwilligers mee die allemaal beladen zijn met schragen en tafelbladen. Ondertussen stuurt Ria Coenen, gegidst door haar werkpaard Roger, feilloos haar aanhangwagen de parking op. Aan helpende handen geen gebrek om al haar plantenbakken boordenvol gevuld met mooie vaste planten het grasveld op te dragen. Met mondjesmaat arriveren ook de andere standhouders. Ook zij staan even verbaasd te kijken naar de prachtige locatie voor ze door Griet en Jef naar hun standplaats geleid worden
De wijzer van de klok kruipt langzaam naar één uur en de eerste bezoekers sijpelen binnen. Het onthaal-team van Fernand Cluyssen is goed gebriefd en zit klaar om de bezoekers bij aankomst een enveloppe met bonnetjes voor de verschillende activiteiten te overhandigen. Tussendoor maken ze zelfs nog tijd om aan ledenwerving te doen. Drie bezoekers voelen zich geroepen om toe te treden tot onze VVPV-gemeenschap. Ze mogen zich gelukkig prijzen dat ze geen gelofte moeten afleggen hoewel ze zich binnen de kloostermuren bevinden. De bezoekers stromen nu binnen en veroveren in een mum van tijd de plantenmarkt. Wat hebben ze die plantenstrooptochten het voorbije anderhalf jaar gemist! De bloemschiksters Christel Haccuria en Hendrica Kesters maken zich ondertussen op voor de grote bloemschik-show. Prachtige bloemen uit Ria’s tuin worden per kleurtint in vazen op tafel gezet en dienen als aas om nog extra volk naar de workshop te lokken. Die praktijklessen worden een grandioos succes en leveren wondermooie boeketten op.
Myriam wijst me de weg naar de eerste verdieping van het klooster. Hier mag ik als de paus door het grote raam gaan hangen en foto’s maken van de wriemelende massa bezoekers die geen oog hebben voor mij maar met de kop bijna in de grond op zoek zijn naar de vaste planten van hun dromen die hopelijk volgend jaar niet aan de slakken ten prooi zullen vallen. Wat een mooi kleurrijk schouwspel! Ik zou er nog uren kunnen naar kijken ware het niet dat een alarmerend bericht mijn gsm bereikt. De parking staat vol, er kan geen auto meer bij! Gelukkig lost het probleem zichzelf op als de vroegste bezoekers met hun koffers vol planten de parking beginnen te verlaten. Een job als parkeerwachter is op zo’n plantenmarkt de meest ondankbare taak voor een plantenliefhebber. Een hele namiddag op een stofferige parking staan terwijl anderen van de plantenmarkt genieten, vraagt een grote opoffering. Wij zijn Jeannine Vangoidsenhoven en haar team dan ook ontzettend dankbaar!
Terwijl Myriam tijdens haar wandelingen heel wat bezoekers onderdompelt in de meeslepende historiek van het klooster en Sven Bronckaerts met kennis van zaken bomenliefhebbers rondleidt door het park, smullen anderen onder een stralende zon van een lekker stuk taart in de knusse loungezetels of in Bar Dehors. Als de zon langzaam wegzakt achter Bar Dehors en de meeste bezoekers al naar huis zijn, zoek ik opnieuw mijn stek op bij het grote raam voor een tweede ‘Urbi et Orbi’ en een laatste blik op wat ik een erg geslaagd evenement durf te noemen. Het bijna verlaten binnenplein baadt nu in het zachte avondlicht en lijkt nu nog veel mooier dan daarstraks. De oranje gloed van de ondergaande zon kleurt de pasteltinten op de voorgevel van de wondermooie 14de eeuwse kapel nog intenser. Ik zie Ria nog gemoedelijk keuvelen met een paar laatste klanten wier plantenhonger nog steeds niet gestild is en die nog net voor sluitingstijd hun slag willen slaan. Heel wat standhouders zijn al aan ’t inpakken of zitten nog gezellig met mekaar na te praten. Als de laatste plantenbakken het strijdtoneel verlaten hebben, schuift een lange sliert vermoeide maar tevreden en gelukkige leden aan voor de barbecue.
Lang blijven ze na het eten niet meer napraten. Het was immers een vermoeiende maar o zo leuke ledendag en iedereen verlangt naar zijn bed. Dra valt de nacht weer over het Sint-Jansbergklooster en kunnen de schimmen van monniken, nonnen en kasteelheren weer onbelemmerd ronddolen op de verlaten binnenplaats. Misschien vinden ze nog wel wat ‘geestrijks’ in de Bar Dehors.
Het bestuur van VVPV Leuven en Limburg danken van harte alle vrijwilligers, standhouders, bezoekers en eigenaars Myriam, Peter en Anaïs die van deze ledendag een grandioos succes gemaakt hebben! Dat er een uitgebreide vertegenwoordiging van leden van andere regio’s als standhouder of bezoeker aanwezig was, deed ons bijzonder veel deugd. Dat bewijst nogmaals dat VVPV één grote familie is.
Voor de mooiste weergave van de foto's klik je best rechtsboven op SLIDESHOW Wie niet graag heeft dat zijn of haar foto in deze reportage getoond wordt, mag gerust een mailtje sturen naar [email protected]
